کلمه سال

سال های زیادی است که برای هر روز برنامه ریزی می کنیم اما یا نیمه کاره رها کرده یا اصلاً انجامش نمی دهیم. عید نوروز و آغاز سال جدید برای ما ایرانی ها علاوه بر اهمیتی که از لحاظ جشن های باستانی و نو شدن سال دارد به عنوان یک نقطه ی شروع نیز مهم است. وقتی برای انجام ندادن کارهایمان بهانه تراشی می کنیم معمولاً نقطه ای را به عنوان زمان شروع و جبران کاستی ها در نظر می گیریم. شنبه ها، روز های اول هر ماه، روز تولدمان و از همه جذاب تر آغاز یک سال جدید، این مثال ها بهترین زمان هایی هستند که برای کاهش فشار ناشی از کم کاری هایمان انتخاب می کنیم.

تلنگر اول

اما چند نفر از ما به این نقطه های شروع وفادار مانده ایم؟ پس باید قبول کنیم انتخاب یک نقطه آغازین به تنهایی راه علاج این سبک بیمارگونه از زندگیمان نیست. قرار نیست اینجا و در این متن در مورد بُعد های روانشناسی و راهکارهای بهبود صحبت کنم. الان که این مطالب را می نویسم بیشتر سعی دارم تا  در یکی از این شروع های تاریخی تلنگری به خودم و کسانی که هم نظر با من هستم بزنم.

امروز که این مطلب را می نویسم، 14 فروردین سال هزار و چهار صد و یک خورشیدی است. روز آغاز تلاش و کوشش یک ساله برای رسیدن به بالاترین و بهترین دستاورد های زندگی، شاید اولین مقاله برای ظاهر جدید سایتم، نوید بخش شروع یک سال پر از موفقیت باشه. امیدوارم همه ی ما بتوانیم به موفقیتی دست پیدا کنیم که از نظر خودمان تعریف واقعی موفقیت است.

چندین سال است که در آغاز سال جدید با انتخاب یک کلمه سال، تلاش می کنم در مسیر رسیدن به آن تمرکز و اقدامات موثر داشته باشم.

کلمه سال

بنابراین کلمه ی سال 1401 را برای خودم « تغییر» در نظر گرفتم. شاید در نگاه اول یک کلمه  کلی و جامع باشد که تمام اتفاقات زندگی را در بر می گیرد، اما این کلمه با در نظر گرفتن تمام پارامترهای شخصی، جایگاه اجتماعی، روابط و طرز فکرم انتخاب شده است.

یادمان باشد که سال جدید یا مثال ها مشابه، تنها یک نقطه شروع هستند و این ما هستیم که به روزها، هفته ها و تمام ایام عمرمان معنی و مفهوم می دهیم. اگر سال های عمرمان را یک دفتر رنگ آمیزی در نظر بگیریم این ما هستیم که رنگ های این طرح را انتخاب می کنیم و با اقدامات خودمان شروع به رنگ کردن آن ها می کنیم.

جاودانه کردن این طرح ها با رنگ آمیزی منحصر به فرد، بستگی به اقدامات و عملکرد خودمان دارد. حالا من اینجا هستم و در یک نقطه شروع، یک سال و یک قرن جدید، کلمه ی سال خودم را انتخاب می کنم.

لزوم تغییر

سال های زیادی با تمام فرهنگ ها، تربیت ها و روابط؛ به هویتی رسیدیم که حالِ ما را رقم زده اند. اگر حال امروزتان آن چیزی نیست که می خواستید، باید به اصلاح هویت فعلیتان نیم نگاهی داشته باشید. پا فشاری به ماندن در وضعیت کنونی امری طبیعی است، زیرا همه ی ما به تغییر مقاومت نشان می دهیم.

من تلاش می کنم تا با رسیدن به کلمه ی سال خودم یعنی «تغییر» یک سال با شکوه را رقم بزنم و از همین الان با آگاهی کامل به موانع سر راه و همه ی وقایع سیستماتیک و غیر سیستماتک مثل کمبود ها ، تنش های محیطی، حیات و ممات، به طرح های زندگی ام رنگ های ماندگارتری بزنم.

تلنگر آخر

شاید کمی تلخ باشد، اما این واقعیت انکار ناپذیر زندگی است که این قرن جدید با وجود تمام لطف و محبتی که خدا به ما داشته تا آن را به قدر نیاز زندگی کنیم آخرین قرن زندگی همه ی ماست. یک جایی از صحنه ی این تاریخ زمان خداحافظی ما با آن است. به نظر من بندگی و شکرگذاری یعنی استفاده از تمام نعمت هایی که خداوند در اختیار ما قرار داده و خوب می دانیم که برای نعمت های خدا انتهایی وجود ندارد…

حالا بیشتر از همیشه باید با این شعر از سهراب سپهری زیست :

زندگی تر شدن پی در پی
زندگی آب تنی کردن در حوضچه اکنون است
رخت ها را بکنیم
آب در یک قدمی است
روشنی را بچشیم